Οι αγρότες χρησιμοποιούνται για την αντιμετώπιση των καιρικών συνθηκών, αλλά η κλιματική αλλαγή το δυσκολεύει αλλάζοντας τα μοτίβα θερμοκρασίας και βροχής, όπως στο φετινό ασυνήθιστα δροσερό και βρεγμένο ελατήριο στις κεντρικές η.π.α. Σε μια πρόσφατα δημοσιευμένη μελέτη, εργάστηκα με άλλους επιστήμονες για να δω αν η κλιματική αλλαγή επηρέασε εμφανώς την παραγωγικότητα των καλλιεργειών και την παγκόσμια επισιτιστική ασφάλεια.
Για να αναλύσει αυτές τις ερωτήσεις, μια ομάδα ερευνητών με επικεφαλής το Ινστιτούτο του Πανεπιστημίου της Μινεσότα για το περιβάλλον πέρασε τέσσερα χρόνια συλλέγοντας πληροφορίες για την παραγωγικότητα των καλλιεργειών από όλο τον κόσμο. Εστιάσαμε στις κορυφαίες 10 παγκόσμιες καλλιέργειες που παρέχουν το μεγαλύτερο μέρος των αναλωσίμων θερμίδων τροφίμων: αραβόσιτος (καλαμπόκι), ρύζι, σιτάρι, σόγια, φοινικέλαιο, ζαχαροκάλαμο, κριθάρι, κράμβη (canola), κασάβα και σόργο. Περίπου 83 τοις εκατό των αναλωσίμων θερμίδων τροφίμων προέρχονται από μόνο αυτές τις 10 πηγές. Εκτός από τον κασάβα και το φοινικέλαιο, όλα είναι σημαντικές καλλιέργειες των ΗΠΑ.
Διαπιστώσαμε ότι η κλιματική αλλαγή επηρέασε τις αποδόσεις σε πολλά σημεία. Δεν είναι όλες οι αλλαγές αρνητικές: ορισμένες αποδόσεις καλλιεργειών έχουν αυξηθεί σε ορισμένες τοποθεσίες. Γενικά, ωστόσο, η κλιματική αλλαγή μειώνει την παγκόσμια παραγωγή συρραφής, όπως το ρύζι και το σιτάρι. Και όταν μεταφράσαμε τις αποδόσεις των καλλιεργειών σε αναλώσιμες θερμίδες – την πραγματική τροφή στις πλάκες των ανθρώπων – διαπιστώσαμε ότι η κλιματική αλλαγή ήδη συρρικνώνεται τις προμήθειες τροφίμων, ιδίως στις αναπτυσσόμενες χώρες με ανασφάλεια τροφίμων.
Προσθήκη τοπικών τάσεων
Το πρώτο πράγμα που έπρεπε να καταλάβουμε ήταν πώς η θερμοκρασία και η καθίζηση επηρέασαν την παραγωγικότητα των καλλιεργειών σε πολλές περιοχές. Για να γίνει αυτό, αναλύσαμε δεδομένα από έως και 20.000 κομητείες και περιοχές σε όλο τον κόσμο για να δούμε πώς οι αποδόσεις των καλλιεργειών ποικίλλουν σε κάθε μέρος με αλλαγές στην καθίζηση και τη θερμοκρασία.
Μόλις είχαμε κατασκευάσει ένα εμπειρικό μοντέλο που συνδέει την απόδοση των καλλιεργειών με τις καιρικές διακυμάνσεις σε κάθε τοποθεσία, θα μπορούσαμε να το χρησιμοποιήσουμε για να αξιολογήσουμε πόσες αποδόσεις είχαν αλλάξει από αυτό που θα περιμέναμε να δούμε αν οι μέσες καιρικές συνθήκες δεν είχαν αλλάξει. Η διαφορά μεταξύ αυτού που θα είχαμε προβλέψει, με βάση τον μετεωρολογικό αντίκτυπο, και αυτό που πραγματικά συνέβη αντανακλά την επίδραση της κλιματικής αλλαγής.
Από την ανάλυσή μας προέκυψε ότι η κλιματική αλλαγή έχει ήδη επηρεάσει τις αποδόσεις των καλλιεργειών σε όλο τον κόσμο. Υπήρχαν παραλλαγές μεταξύ των τοποθεσιών και μεταξύ των καλλιεργειών, αλλά όταν όλα αυτά τα διαφορετικά αποτελέσματα αθροίστηκαν, διαπιστώσαμε ότι οι αποδόσεις ορισμένων σημαντικών παγκόσμιων συνδετήρες είχαν ήδη μειωθεί. Για παράδειγμα, εκτιμήσαμε ότι η κλιματική αλλαγή μείωσε τις παγκόσμιες αποδόσεις ρυζιού κατά 0,3% και οι αποδόσεις σιταριού κατά 0,9% κατά μέσο όρο κάθε χρόνο.
Αντίθετα, ορισμένες περισσότερο ανεκτικές προς την ξηρασία καλλιέργειες επωφελήθηκαν από την κλιματική αλλαγή. Οι αποδόσεις του σόργου, που πολλοί άνθρωποι στον αναπτυσσόμενο κόσμο χρησιμοποιούν ως σιτηρά, αυξήθηκαν κατά 0,7% στην υποσαχάρια Αφρική και 0,9% ετησίως στη Δυτική, Νότια και Νοτιοανατολική Ασία λόγω των κλιματικών μεταβολών από τη δεκαετία του 1970.
Η κλιματική αλλαγή ενισχύει τις αποδόσεις αραβοσίτου σε μέρη των ΗΠΑ, της Λατινικής Αμερικής και της Ασίας, αλλά τις μειώνει απότομα αλλού.
Εικόνα: Ray et al., 2019 CC BY
Μια μικτή εικόνα των ΗΠΑ
Στις Ηνωμένες Πολιτείες το καλαμπόκι και η σόγια είναι σημαντικές καλλιέργειες μετρητών, με συνδυασμένη αξία πάνω από 90 δισεκατομμύρια δολάρια ΗΠΑ σε 2017. Διαπιστώσαμε ότι η κλιματική αλλαγή προκαλεί μια μικρή καθαρή αύξηση των αποδόσεων αυτών των καλλιεργειών – κατά μέσο όρο, περίπου 0,1% και 3,7% αντίστοιχα κάθε χρόνο.
Αλλά αυτοί οι αριθμοί αντικατοπτρίζουν τόσο τα κέρδη όσο και τις ζημίες. Σε κάποια κράτη της ζώνης του καλαμποκιού, όπως η Ιντιάνα και το Ιλινόις, η κλιματική αλλαγή ξυρίζει έως και 8% την ετήσια απόδοση του καλαμποκιού. Ταυτόχρονα, αύξησε τις ετήσιες αποδόσεις στην Αϊόβα και τη Μινεσότα κατά περίπου 2,8%. Και τα τέσσερα από αυτά τα κράτη έχουν τώρα ελαφρώς θερμότερες και πιο ζεστές εποχές καλλιέργειας καλαμποκιού, αλλά η Ιντιάνα και το Ιλινόις έχουν δει μεγαλύτερες αυξήσεις στην υπερθέρμανση και μικρότερες αυξήσεις στην υγρασία σε σύγκριση με την Αϊόβα και τη Μινεσότα.
Οι χάρτες μας παρακολουθούν αυτές τις αλλαγές στο επίπεδο της κομητείας. Στην Ανατολική Αϊόβα, το Ιλινόις και την Ιντιάνα, η κλιματική αλλαγή μειώνει τις αποδόσεις του καλαμποκιού ακόμα και όταν τις ενισχύει στα βορειοδυτικά της Μινεσότα και της Βόρειας Ντακότα. Βλέπουμε παρόμοια μοτίβα για την καλλιέργεια σόγιας: οι μειώσεις κινούνται από τα νότια και τα ανατολικά τμήματα της χώρας, όπου σημειώθηκε ελαφρώς μεγαλύτερη υπερθέρμανση από ό,τι σε κράτη που βρίσκονται βορειότερα. Η κλιματική αλλαγή μειώνει επίσης τις συνολικές αποδόσεις άλλων σημαντικών καλλιεργειών, όπως το σιτάρι και το κριθάρι.
Η κλιματική αλλαγή μειώνει τις αποδόσεις σόγιας των ΗΠΑ σε νότιες και ανατολικές χώρες (κόκκινες περιοχές) και τις επεκτείνει στα βόρεια και δυτικά (πράσινες περιοχές).
Εικόνα: Ντίπακ Ρέι, CC BY-ND
Από συγκομιδή σε γεύματα
Ενώ αυτές οι επιπτώσεις στις αποδόσεις των καλλιεργειών είναι αξιοσημείωτες από μόνες τους, έπρεπε να προχωρήσουμε ένα βήμα μακρύτερα για να κατανοήσουμε πώς θα μπορούσαν να επηρεάσουν την παγκόσμια επισιτιστική ασφάλεια. Οι άνθρωποι τρώνε τρόφιμα, όχι καλλιέργειες, έτσι έπρεπε να καθορίσουμε πώς η κλιματική αλλαγή επηρέασε τις αναλώσιμες θερμίδες των τροφίμων. Στην πιο πρόσφατη έκθεση αξιολόγησής της, η Διακυβερνητική Επιτροπή για την κλιματική αλλαγή αναγνώρισε ότι το ζήτημα αυτό δεν είχε απαντηθεί ακόμη και ήταν κρίσιμο για την οικοδόμηση μιας ισχυρής περίπτωσης για την ενέργεια της κλιματικής αλλαγής.
Η μελέτη μας έδειξε ότι η κλιματική αλλαγή μειώνει τις θερμίδες των αναλωσίμων τροφίμων κατά περίπου 1% ετησίως για τις 10 κορυφαίες παγκόσμιες καλλιέργειες. Αυτό μπορεί να ακουστεί μικρό, αλλά αντιπροσωπεύει περίπου 35.000.000.000.000 θερμίδες κάθε χρόνο. Αυτό είναι αρκετό για να παρέχει περισσότερα από 50.000.000 άτομα με καθημερινή διατροφή πάνω από 1.800 θερμίδες – το επίπεδο που ο Οργανισμός Τροφίμων και Γεωργίας του ΟΗΕ προσδιορίζει ως απαραίτητο για την αποφυγή στέρησης τροφής ή υποσιτισμού.
Επιπλέον, διαπιστώσαμε ότι οι μειώσεις των αναλωσίμων τροφίμων έχουν ήδη συμβεί σε περίπου μισές από τις χώρες που είναι ανασφαλείς σε τρόφιμα στον κόσμο, οι οποίες έχουν υψηλά ποσοστά υποσιτισμού, αναισθητισμού και σπατάλης παιδιών και θνησιμότητας μεταξύ παιδιών κάτω των 5 ετών λόγω έλλειψης επαρκών τροφίμων. Για παράδειγμα, στην Ινδία οι ετήσιες θερμίδες των τροφίμων μειώθηκαν κατά 0,8% ετησίως και στο Νεπάλ μειώθηκαν κατά 2,2% ετησίως.
Έχεις διαβάσει;
Μειώσεις συμβαίνουν επίσης στις χώρες της Νότιας Αφρικής, συμπεριλαμβανομένου του Μαλάουι, της Μοζαμβίκης και της Ζιμπάμπουε. Βρήκαμε ακόμη και απώλειες σε ορισμένα πλούσια βιομηχανοποιημένα έθνη, όπως η Αυστραλία, η Γαλλία και η Γερμανία.
Οι πλούσιες χώρες μπορούν να εργαστούν για την έξοδο από την έλλειψη θερμίδων με την εισαγωγή τροφίμων. Αλλά οι φτωχότερες χώρες μπορεί να χρειαστούν βοήθεια. Οι βραχυπρόθεσμες στρατηγικές θα μπορούσαν να περιλαμβάνουν τη χρήση των ευρημάτων μας για την εκτροφή ή την αύξηση της καλλιέργειας καλλιεργειών που είναι ανθεκτικές ή και επωφελούμενες από την κλιματική αλλαγή. Οι γεωργικές τεχνικές και οι γεωργικές πολιτικές μπορούν επίσης να βοηθήσουν τους γεωργούς μικρής κλίμακας να αυξήσουν τις αποδόσεις των καλλιεργειών.
Το γεγονός ότι η παγκόσμια πείνα έχει αρχίσει να αυξάνεται μετά από μια παρακμή της δεκαάνιας είναι ανησυχητική. Μακροπρόθεσμα, οι πλούσιες και οι αναπτυσσόμενες χώρες θα πρέπει να βρουν τρόπους για να παράγουν τρόφιμα σε ένα μεταβαλλόμενο κλίμα. Ελπίζω ότι αυτό θα οδηγήσει σε αναθεώρηση ολόκληρου του συστήματος τροφίμων, από δίαιτες έως σπατάλη τροφίμων, και σε πιο βιώσιμες τεχνικές για τη σίτιση του κόσμου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου