- Καθώς το κλείδωμα διευκολύνει, υπάρχει αυξανόμενη ανησυχία επιπέδου για ένα πιθανό «δεύτερο κύμα» λοιμώξεων.
- Jeremy Rossman, ένας εμπειρογνώμονας στην ιολογία στο Πανεπιστήμιο του Κεντ, εξηγεί ότι, σε αντίθεση με τη γρίπη, δεν υπάρχει καμία απόδειξη μιας επίδρασης εποχικότητα με COVID-19.
- Δεν είμαστε ακόμα ανάμεσα στα κύματα, καθώς ο ιός εξακολουθεί να μεταδίδεται - αλλά οι ενέργειές μας μπορούν να μας βοηθήσουν να το κρατήσουμε μακριά.
Το κλείδωμα μειώνεται. Οι άνθρωποι επιστρέφουν στη δουλειά και τα καταστήματα σηκώνουν τα παντζούρια τους. Αλλά δεν έχουμε ένα εμβόλιο και είμαστε πολύ μακριά από την επίτευξη της ασυλίας αγέλη - έτσι ώστε αυτή η νέα-βρέθηκαν ελευθερία είναι μολυσμένο με φόβο: ο φόβος ενός δεύτερου κύματος λοιμώξεων.
Πράγματι, οι άνθρωποι μιλούν ήδη για ένα "δεύτερο κύμα" που πλήττει την Κίνα και το Ιράν. Αλλά η έννοια ενός δεύτερου κύματος είναι ελαττωματική και δημιουργεί επικίνδυνες παρανοήσεις σχετικά με την πανδημία.
Στις αρχές της πανδημίας, πολλοί ειδικοί συζήτησαν τις ομοιότητες μεταξύ του SARS-CoV-2 και του ιού της γρίπης. Είναι και οι δύο ιοί που προκαλούν αναπνευστικές λοιμώξεις – ως επί το πλείστον ήπια. Η γρίπη είναι επίσης η αιτία των πιο πρόσφατων προηγούμενων πανδημιών. Από αυτές τις ομοιότητες, ήταν δελεαστικό να υποθέσουμε ότι covid-19 θα συμπεριφέρονται παρόμοια με μια πανδημία γρίπης. Ωστόσο, πρόκειται για πολύ διαφορετικούς ιούς με πολύ διαφορετική συμπεριφορά.
Το COVID-19 έχει πολύ μεγαλύτερο ποσοστό θνησιμότητας σε σύγκριση με τη γρίπη, μαζί με πολύ υψηλότερο ποσοστό νοσηλειών και σοβαρής λοίμωξης. Επίσης, η γρίπη είναι ένας εποχιακός ιός. Κάθε χρόνο βλέπουμε τα κρούσματα της γρίπης να αρχίζουν στις αρχές του φθινοπώρου, να αυξάνονται κατά τη διάρκεια του χειμώνα και στη συνέχεια να τελειώνουν καθώς πλησιάζουμε το καλοκαίρι. Αυτό επαναλαμβάνεται κάθε χρόνο, και έτσι εάν ένα νέο στέλεχος της γρίπης προκύπτει θα είχαμε πιθανώς ένα πρώτο κύμα λοιμώξεων κατά τη διάρκεια της χειμερινής άνοιξης, τότε ο ιός θα επανέλθει σε ένα δεύτερο κύμα το φθινόπωρο-χειμώνα το επόμενο έτος.
Η πιο σοβαρή πανδημία που έχει καταγραφεί ποτέ ήταν η λεγόμενη ισπανική πανδημία γρίπης. Κατά τη διάρκεια αυτής της πανδημίας, ο ιός μόλυνε το βόρειο ημισφαίριο κατά τη διάρκεια της άνοιξης του 1918, πέθανε κάτω από μερικά κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού του 1918 και στη συνέχεια επέστρεψε σε μεγαλύτερη ισχύ το φθινόπωρο του 1918. Είναι δελεαστικό να υποθέσουμε ότι το COVID-19 θα μειωθεί ή θα εξαφανιστεί κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού, μόνο για να επανεμφανιστεί καθώς ο καιρός γίνεται ψυχρότερος. Αλλά δεν ξέρουμε αν το COVID-19 είναι εποχιακός ιός.
Νοσοκομείο έκτακτης ανάγκης κατά τη διάρκεια της επιδημίας γρίπης του 1918, Στρατόπεδο Funston, Κάνσας.
Εικόνα: Ιστορικά Αρχεία Otis/Wikimedia Commons
Η γρίπη έχει χαμηλότερη μετάδοση το καλοκαίρι, επειδή ο συνδυασμός της υψηλότερης υγρασίας, αυξημένη UV φως και οι άνθρωποι περνούν λιγότερο χρόνο στο εσωτερικό, κοντά ο ένας στον άλλο. Μερικοί από αυτούς τους παράγοντες μπορεί επίσης να επηρεάσουν το COVID-19, αλλά πραγματικά δεν γνωρίζουμε σε ποιο βαθμό.
Ακόμη και αν οι εποχιακοί παράγοντες επηρεάζουν τη μετάδοση του COVID-19, η εξάπλωση ενός νέου ιού μέσω ενός πληθυσμού που δεν έχει ανοσία θα συντρίψει οποιαδήποτε επίδραση εποχιακών παραγόντων. Ο ιός πανδημίας γρίπης των χοίρων του 2009 και ο ιός πανδημίας του 1918 ήταν νέοι ιοί στους οποίο οι άνθρωποι δεν είχαν ανοσία. Ως αποτέλεσμα, ο ιός δεν έφυγε το καλοκαίρι, αν και η μετάδοση ήταν κάπως μειωμένη. Επομένως, δεν μπορούμε να αναμένουμε ότι το COVID-19 θα συμπεριφερθεί ως εποχιακός ιός και θα μειωθεί κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού μόνο για να επιστρέψει με ένα δεύτερο κύμα το φθινόπωρο.
Το πρώτο κύμα δεν τελείωσε.
Εκτός από την εποχικότητα, υπάρχει ένας άλλος λόγος που η ιδέα ενός δεύτερου κύματος είναι εσφαλμένη. Η έννοια ενός δεύτερου κύματος υπονοεί ότι είναι κάτι αναπόφευκτο, κάτι εγγενές στο πώς συμπεριφέρεται ο ιός. Φεύγει για λίγο, και μετά επιστρέφει με εκδίκηση. Αλλά αυτή η ιδέα δεν λαμβάνει υπόψη τη σημασία των συνεχιζόμενων προληπτικών δράσεων και μας απεικονίζει ως αβοήθητους και με το καπρίτσιο αυτού του παθογόνου.
Δεν είμαστε ανάμεσα σε κύματα. Έχουμε νέες υποθέσεις στο Ηνωμένο Βασίλειο κάθε μέρα. Βρισκόμαστε σε μια άμπωτη και ροή μετάδοσης COVID-19 που επηρεάζεται συνεχώς από τις προληπτικές μας ενέργειες.
Αφήνοντας επάνω στις προφυλάξεις θα οδηγήσει σε μια αύξηση των περιπτώσεων. Αυτό είναι το νέο φυσιολογικό και τι να περιμένουμε μέχρι να έχουμε ένα αποτελεσματικό εμβόλιο με σημαντική πρόσληψη του πληθυσμού. Μέχρι τότε πρέπει να εξαρτώμαστε από τις ενέργειές μας για να διατηρήσουμε τις υποθέσεις σε χαμηλά επίπεδα – τόσο τώρα όσο και το φθινόπωρο.
Εγκάρσιο μοντέλο ενός coronavirus.
Εικόνα: scientificanimations.com/Wikimedia Κοινά
Η έννοια του δεύτερου κύματος απεικονίζει την πανδημία ως μια δύναμη της φύσης που είναι πέρα από τον έλεγχό μας. Αλλά έχουμε στοιχεία από πολλές χώρες ότι ένα ισχυρό σύστημα δημόσιας υγείας (που αποτελείται από εκτεταμένες δοκιμές, εντοπισμό επαφών, απομόνωση και υποστήριξη της υγείας) σε συνδυασμό με τη συμμετοχή του κοινού σε ασφαλή συμπεριφορά (φορώντας καλύμματα προσώπου, κρατώντας τη φυσική απόσταση, πλύσιμο των χεριών) είναι εξαιρετικά αποτελεσματικό στην ελαχιστοποίηση της μετάδοσης covid-19.
Δεν είμαστε στο έλεος του ιού, τώρα ή στο μέλλον. Αυτά είναι ελπιδοφόρα νέα, αλλά θέτει το βάρος της ευθύνης σε όλους μας. Πρέπει να συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε, αλλά με αυτόν τον τρόπο δεν πρέπει να φοβόμαστε ένα αναπόφευκτο δεύτερο κύμα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου