- Μια πρόσφατη μελέτη διαπιστώνει ότι οι εργαζόμενοι χαμηλής ειδίκευσης διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο από τη μετατόπιση από τα ρομπότ από τους εργαζόμενους υψηλής ειδίκευσης.
- Το 1987 ήταν ένα βασικό σημείο καμπής στις ΗΠΑ - όταν οι θέσεις εργασίας που χάθηκαν από την αυτοματοποίηση σταμάτησαν να αντικαθίστανται από ίσο αριθμό παρόμοιων ευκαιριών στο χώρο εργασίας.
- Από το 1993 έως το 2007, τα μηχανήματα εισήχθησαν με κόστος 3,3 θέσεις εργασίας.
Η σύγχρονη τεχνολογία επηρεάζει διαφορετικούς εργαζόμενους με διαφορετικούς τρόπους. Σε ορισμένες θέσεις εργασίας λευκό κολάρο - σχεδιαστής, μηχανικός - οι άνθρωποι γίνονται πιο παραγωγικοί με εξελιγμένο λογισμικό στο πλευρό τους. Σε άλλες περιπτώσεις, οι μορφές αυτοματοποίησης, από τα ρομπότ στα συστήματα τηλεφωνικής απάντησης, έχουν αντικαταστήσει απλά τους εργαζομένους εργοστασίων, τους ρεσεψιονίστ, και πολλά άλλα είδη υπαλλήλων.
Τώρα μια νέα μελέτη συν-συγγραφέας από οικονομολόγος του MIT προτείνει αυτοματισμού έχει μεγαλύτερο αντίκτυπο στην αγορά εργασίας και την ανισότητα του εισοδήματος από ό, τι η προηγούμενη έρευνα θα δείξει - και προσδιορίζει το έτος 1987 ως βασικό σημείο καμπής σε αυτή τη διαδικασία, τη στιγμή που οι θέσεις εργασίας που χάνονται από την αυτοματοποίηση σταμάτησε να αντικαθίσταται από ίσο αριθμό παρόμοιων ευκαιριών στο χώρο εργασίας.
"Η αυτοματοποίηση είναι κρίσιμη για την κατανόηση της δυναμικής της ανισότητας", αναφέρει ο οικονομολόγος του ΜΙΤ Ντάρον Ατσέμογλου, συν-συγγραφέας πρόσφατα δημοσιευμένης εργασίας στην οποία περιγράφονται λεπτομερώς τα ευρήματα.
Μέσα στις βιομηχανίες που υιοθετούν την αυτοματοποίηση, η μελέτη παρουσιάζει, η μέση «μετατόπιση» (ή απώλεια εργασίας) από το 1947-1987 ήταν 17 τοις εκατό των θέσεων εργασίας, ενώ η μέση «αποκατάσταση» (νέες ευκαιρίες) ήταν 19 τοις εκατό. Αλλά από το 1987-2016, ο εκτοπισμός ήταν 16 τοις εκατό, ενώ η επαναφορά ήταν μόλις 10 τοις εκατό. Εν ολίγοις, αυτές οι θέσεις εργοστασίων ή οι θέσεις εργασίας που απαντούν στο τηλέφωνο δεν θα επιστρέψουν.
Διάβασες;
"Πολλές από τις νέες ευκαιρίες απασχόλησης που έφερε η τεχνολογία από τη δεκαετία του 1960 μέχρι τη δεκαετία του 1980 ωφέλησαν τους εργαζόμενους χαμηλής ειδίκευσης", προσθέτει ο Ατσέμογλου. "Αλλά από τη δεκαετία του 1980, και ειδικά στη δεκαετία του 1990 και του 2000, υπάρχει ένα διπλό whammy για τους εργαζόμενους χαμηλής ειδίκευσης: Είναι κακό από τον εκτοπισμό, και τα νέα καθήκοντα που έρχονται, έρχονται πιο αργή και επωφελούνται υψηλής ειδίκευσης των εργαζομένων."
Το νέο έγγραφο, "Αποσυσκευασία Skill Bias: Αυτοματισμού και Νέων Καθηκόντων," θα εμφανιστεί στο τεύχος Μαΐου της Αμερικανικής Οικονομικής Ένωσης: Έγγραφα και Πρακτικά. Οι συγγραφείς είναι acemoglu, ο οποίος είναι καθηγητής ινστιτούτου στο MIT, και Pascual Restrepo PhD '16, επίκουρος καθηγητής οικονομικών στο Πανεπιστήμιο της Βοστώνης.
Το 1987 ήταν ένα βασικό σημείο καμπής για την αυτοματοποίηση στις ΗΠΑ.
Εικόνα: Στατίστα
Εργαζόμενοι χαμηλής ειδίκευσης: Μετακίνηση προς τα πίσω
Το νέο έγγραφο είναι μία από τις πολλές μελέτες Acemoglu και Restrepo έχουν διεξαχθεί πρόσφατα εξετάζοντας τις επιπτώσεις των ρομπότ και της αυτοματοποίησης στο χώρο εργασίας. Σε μια μόλις δημοσιευμένη εργασία, κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι σε όλες τις ΗΠΑ από το 1993 έως το 2007, κάθε νέο ρομπότ αντικατέστησε 3,3 θέσεις εργασίας.
Σε ένα ακόμη νέο έγγραφο, η Acemoglu και η Restrepo εξέτασαν τη γαλλική βιομηχανία από το 2010 έως το 2015. Διαπίστωσαν ότι οι επιχειρήσεις που υιοθέτησαν γρήγορα τα ρομπότ έγιναν παραγωγικότερες και μίσθωσαν περισσότερους εργαζομένους, ενώ οι ανταγωνιστές τους έμειναν πίσω και έδιωχναν τους εργαζομένους - με τις εργασίες που μειώνονται πάλι συνολικά.
Στην τρέχουσα μελέτη, οι Acemoglu και Restrepo κατασκευάζουν ένα μοντέλο τεχνολογικών επιπτώσεων στην αγορά εργασίας, δοκιμάζοντας παράλληλα τη δύναμη του μοντέλου χρησιμοποιώντας εμπειρικά δεδομένα από 44 σχετικές βιομηχανίες. (Η μελέτη χρησιμοποιεί τις στατιστικές απογραφής των ΗΠΑ για την απασχόληση και τους μισθούς, καθώς επίσης και τα οικονομικά στοιχεία από το γραφείο της οικονομικής ανάλυσης και το γραφείο των μελετών εργασίας, μεταξύ άλλων πηγών.)
Το αποτέλεσμα είναι μια εναλλακτική λύση στο πρότυπο οικονομικήμοντελοποίηση στον τομέα, η οποία έχει τονίσει την ιδέα της "δεξιοτήτων προκατειλημμένη" τεχνολογική αλλαγή - πράγμα που σημαίνει ότι η τεχνολογία τείνει να ωφελήσει επιλεγμένους εργαζόμενους υψηλής ειδίκευσης περισσότερο από τους εργαζόμενους χαμηλής ειδίκευσης, βοηθώντας τους μισθούς των εργαζομένων υψηλής ειδίκευσης περισσότερο, ενώ η αξία των άλλων εργαζομένων λιμνάζει. Σκεφτείτε ξανά τους άρτια εκπαιδευμένους μηχανικούς που χρησιμοποιούν νέο λογισμικό για να ολοκληρώσουν περισσότερα έργα πιο γρήγορα: Γίνονται πιο παραγωγικοί και πολύτιμοι, ενώ οι εργαζόμενοι που στερούνται συνέργειας με τη νέα τεχνολογία εκτιμώνται συγκριτικά λιγότερο.
Ωστόσο, ο Ασεμούγλου και ο Ρέστοπο πιστεύουν ότι ακόμη και αυτό το σενάριο, με το χάσμα ευημερίας που συνεπάγεται, εξακολουθεί να είναι πολύ καλοήθη. Σε περίπτωση αυτοματοποίησης, οι εργαζόμενοι με χαμηλότερες δεξιότητες δεν αδυνατούν απλώς να αποκομίζουν κέρδη· ωθούνται ενεργά προς τα πίσω οικονομικά. Επιπλέον, acemoglu και Restrepo σημείωμα, το πρότυπο μοντέλο των δεξιοτήτων προκατειλημμένη αλλαγή δεν είναι πλήρως υπόψη αυτή η δυναμική? εκτιμά ότι η αύξηση της παραγωγικότητας και οι πραγματικοί (προσαρμοσμένοι στον πληθωρισμό) μισθοί των εργαζομένων θα πρέπει να είναι υψηλότεροι από ό,τι είναι στην πραγματικότητα.
Πιο συγκεκριμένα, το πρότυπο μοντέλο συνεπάγεται μια εκτίμηση περίπου 2 τοις εκατό ετήσια αύξηση της παραγωγικότητας από το 1963, ενώ η ετήσια αύξηση της παραγωγικότητας έχουν περίπου 1,2 τοις εκατό? εκτιμά επίσης την αύξηση των μισθών για τους εργαζόμενους χαμηλής ειδίκευσης περίπου 1 τοις εκατό ετησίως, ενώ οι πραγματικοί μισθοί για τους εργαζόμενους χαμηλής ειδίκευσης έχουν πράγματι μειωθεί από τη δεκαετία του 1970.
"Η αύξηση της παραγωγικότητας ήταν ανεπαρκής και οι πραγματικοί μισθοί έχουν μειωθεί", αναφέρει ο Ασεμούγλου. "Η αυτοματοποίηση αντιπροσωπεύει και τα δύο." Επιπλέον, προσθέτει, «Η ζήτηση για δεξιότητες έχει μειωθεί σχεδόν exclusely σε βιομηχανίες που έχουν δει πολλή αυτοματοποίηση."
Γιατί "έτσι-έτσι τεχνολογίες" είναι τόσο, τόσο κακό
Μάλιστα, αναφέρει ο Ατσέμογλου, η αυτοματοποίηση αποτελεί ειδική περίπτωση στο ευρύτερο σύνολο τεχνολογικών αλλαγών στο χώρο εργασίας. Όπως το θέτει, η αυτοματοποίηση «είναι διαφορετική από την ικανότητα-προκατειλημμένη τεχνολογική αλλαγή ικανότητας κήπος-ποικιλίας,» επειδή μπορεί να αντικαταστήσει τις εργασίες χωρίς προσθήκη πολλής παραγωγικότητας στην οικονομία.
Σκεφτείτε ένα σύστημα αυτο-ολοκλήρωσης της αγοράς στο σούπερ μάρκετ ή φαρμακείο σας: Μειώνει το κόστος εργασίας χωρίς να καταστεί το έργο πιο αποτελεσματική. Η διαφορά είναι ότι η δουλειά γίνεται από εσάς, όχι από τους μισθωτούς. Αυτού του είδους τα συστήματα είναι αυτό που ο Acemoglu και ο Restrepo έχουν αποκαλούμε "έτσι-έτσι τεχνολογίες", λόγω της ελάχιστης αξίας που προσφέρουν.
"Έτσι-έτσι τεχνολογίες δεν κάνουν πραγματικά μια φανταστική δουλειά, κανείς δεν είναι ενθουσιώδης για τη μετάβαση ένα-προς-ένα μέσα από τα στοιχεία τους στο checkout, και κανείς δεν αρέσει όταν η αεροπορική εταιρεία από όπου και αν καλώντας τους βάζει μέσα από αυτοματοποιημένα μενού," λέει ο Acemoglu. «Έτσι-έτσι οι τεχνολογίες είναι συσκευές εξοικονόμησης κόστους για τις επιχειρήσεις που μειώνουν ακριβώς τις δαπάνες τους λίγο αλλά δεν αυξάνουν την παραγωγικότητα κατά πολύ. Δημιουργούν το συνηθισμένο αποτέλεσμα μετατόπισης αλλά δεν ωφελούν άλλους εργαζομένους τόσο πολύ, και οι επιχειρήσεις δεν έχουν κανέναν λόγο να μισθώσουν περισσότερους εργαζομένους ή να πληρώσουν άλλους εργαζομένους περισσότερο.»
Για να είμαστε σίγουροι, δεν είναι όλα αυτοματισμού μοιάζει με αυτο-ολοκλήρωση της επεξεργασίας συστήματα, τα οποία δεν ήταν γύρω στο 1987. Η αυτοματοποίηση εκείνη την εποχή αποτελούνταν περισσότερο από έντυπα αρχεία γραφείου που μετατρέπονταν σε βάσεις δεδομένων ή μηχανήματα που προστίθενται σε τομείς όπως τα κλωστοϋφαντουργικά προϊόντα και η κατασκευή επίπλων. Τα ρομπότ προστέθηκαν συχνότερα στη βαριά βιομηχανική κατασκευή στη δεκαετία του '90. Η αυτοματοποίηση είναι μια σειρά τεχνολογιών, που συνεχίζεται σήμερα με το λογισμικό και την AI, οι οποίες είναι εγγενώς εργαζόμενος-εκτοπίζοντας.
"Ο εκτοπισμός είναι πραγματικά το κέντρο της θεωρίας μας", λέει ο Ατσέμογλου. "Και έχει πιο ζοφερές επιπτώσεις, καθώς η μισθολογική ανισότητα σχετίζεται με διασπαστικές αλλαγές για τους εργαζόμενους. Είναι μια πολύ πιο luddite εξήγηση."
Εξάλλου, οι Luddites — βρετανοί εργαζόμενοι στον κλωστοϋφαντουργικό εργοστάσιο που κατέστρεψαν μηχανήματα τη δεκαετία του 1810 — μπορεί να είναι συνώνυμοι με την τεχνοφοβία, αλλά οι ενέργειές τους υποκινήθηκαν από οικονομικές ανησυχίες· ήξεραν ότι οι μηχανές αντικαθιστούσαν τις δουλειές τους. Ο ίδιος εκτοπισμός συνεχίζεται και σήμερα, αν και, υποστηρίζει ο Ατσέμογλου, οι καθαρές αρνητικές συνέπειες της τεχνολογίας στις θέσεις εργασίας δεν είναι αναπόφευκτες. Θα μπορούσαμε, ίσως, να βρούμε περισσότερους τρόπους για την παραγωγή τεχνολογιών που ενισχύουν την απασχόληση, αντί να αντικαταστήσουμε τις καινοτομίες.
"Δεν είναι όλα καταστροφή και κατήφεια", λέει ο Acemoglu. "Δεν υπάρχει τίποτα που να λέει ότι η τεχνολογία είναι κακή για τους εργαζόμενους. Είναι η επιλογή που κάνουμε σχετικά με την κατεύθυνση για την ανάπτυξη της τεχνολογίας που είναι κρίσιμη."
που κάνουμε σχετικά με την κατεύθυνση για την ανάπτυξη της τεχνολογίας που είναι κρίσιμη."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου