Ο κόσμος δεν έχει ένα πρόβλημα κατανάλωσης, έχει ένα πρόβλημα σχεδιασμού, λέει ο Lewis Perkins, πρόεδρος του Cradle-to-Cradle Προϊόντα Ινστιτούτο Καινοτομίας και μέλος του Παγκόσμιου Συμβουλίου μέλλον για κατανάλωση. Αντί να καταναλώνουν λιγότερο, πρέπει να σχεδιάσουμε προϊόντα που είναι λιγότερο επιβλαβείς για το περιβάλλον μας και το εργατικό δυναμικό που τα δημιουργεί, υποστηρίζει σε αυτή τη συνέντευξη.
Γιατί είναι σημαντικό να σκεφτούμε το μέλλον της κατανάλωσης;
Ο παγκόσμιος πληθυσμός αυξάνεται και η κατανάλωση οδηγεί την παγκόσμια οικονομία - έτσι ακόμα κι αν θέλαμε να μειώσει την κατανάλωση, δεν είναι μια ρεαλιστική φιλοδοξία. Αλλά δεν νομίζω ότι ο κόσμος έχει ένα πρόβλημα κατανάλωσης, νομίζω ότι έχουμε ένα πρόβλημα σχεδιασμού: εξακολουθούμε να είμαστε το σχεδιασμό των προϊόντων πρέπει να γίνεται με ταχεία μείωση των πόρων, με τρόπους που είναι τοξικά για τα συστήματα νερό μας, δεν λαμβάνει υπόψη της το εργατικό δυναμικό ότι τα δημιουργεί, και ούτω καθεξής.
Υπάρχει ευρεία αποδοχή τώρα ότι πρέπει να ανανεώσει τον εξοπλισμό της οικονομίας, για να αλλάξετε την εξίσωση γύρω από καθεμία από αυτές τις συνιστώσες του σχεδιασμού. Αλλά πώς να το κάνουμε αυτό είναι ένα τεράστιο ζήτημα. Είναι πολύτιμο να έχουν χώρο για να επικεντρωθεί σε ένα συγκεκριμένο τμήμα της: τη σκοπιά των καταναλωτών. Είμαστε σε μια αναστάτωση στιγμή, τόσο πολιτικά όσο και τεχνολογικά, και ότι προσφέρει ευκαιρίες να επανεξετάσουμε τον τρόπο που καταναλώνουμε - πράγματι, πώς θέλουμε να ζούμε σε αυτόν τον πλανήτη.
Ποιες είναι οι αναδυόμενες τάσεις στα πρότυπα μετατόπιση της κατανάλωσης;
Νομίζω ότι υπάρχουν τρεις, και όλα ταιριάζουν στενά μεταξύ τους. Η πρώτη είναι η κυκλική οικονομία: πληρώνουμε όλο και περισσότερη προσοχή στα υλικά που πηγαίνουν σε προϊόντα.
Το δεύτερο είναι η ανταλλαγή οικονομία: είμαστε μετατοπίζεται από τα μοντέλα της ιδιοκτησίας με τα μοντέλα της υπηρεσίας. Υπάρχουν όρια στο τι μπορούμε να θέλετε να μοιραστείτε - οδοντόβουρτσες, για παράδειγμα - αλλά υπάρχει πολλές δυνατότητες για να πάρει το μοντέλο που αναπτύσσεται εκθετικά με Uber και Airbnb σε άλλα προϊόντα, όπως η τεχνολογία, υλικό ή ένδυσης. Εάν η τρέχουσα πρόβλεψη τάση είναι σωστή, η ανερχόμενη γενιά των καταναλωτών θα σκεφτούν πολύ διαφορετικά σχετικά με την έννοια της ιδιοκτησίας.
Τέλος, υπάρχει μια εκκολαπτόμενη, αλλά αυξανόμενη αντίδραση κατά σχεδιασμένη απαξίωση - η ιδέα που έχετε αγοράσει ένα Apple ή Samsung τηλέφωνο, λένε, και αναμένουμε να το πετάξετε και να πάρετε ένα άλλο σε 12-18 μήνες. Προϊόντα όπως το Fairphone - το οποίο έχει σχεδιαστεί για να επισκευαστεί και να αναβαθμιστεί με την αντικατάσταση μονάδων, για μεγαλύτερη μακροζωία - θα μπορούσε να είναι σοβαρά αναστάτωση σε αυτό το είδος του επιχειρηματικού μοντέλου.
Υπάρχουν παραδείγματα των μεγάλων εταιρειών αγκαλιάζουν αυτές τις τάσεις εκεί;
Αφού ανέφερε η Apple, είναι κατάσβεση μερικά βίντεο σχετικά με την ανακύκλωση - αλλά μοιάζει περισσότερο με μια προστιθέμενη back-end σύστημα από μια ριζική αλλαγή στο σχεδιασμό. Οι εταιρείες που φαίνεται να επανεξετάζουν σοβαρά ολόκληρο μοντέλα τους περιλαμβάνουν την H & M και Ikea , ο οποίος έκανε μια τολμηρή δήλωση που έχουμε φτάσει "αιχμής πράγματα» και ότι σκοπεύουν να κάνουν τα προϊόντα τους πιο εύκολα για την επισκευή και την ανακύκλωση.
Πώς παίρνουν απομένει να δούμε, αλλά εγώ πιστεύω ότι αυτό είναι κάτι περισσότερο από το να μιλήσει μάρκετινγκ du jour . Οι οργανισμοί αρχίζουν να βλέπουν τον κίνδυνο να δεινοσαύρων.
Ποια είναι τα εμπόδια στην αλλαγή των προτύπων κατανάλωσης;
Προς το παρόν, εξακολουθεί να λειτουργεί για να είναι ένας δεινόσαυρος. Οι περισσότεροι άνθρωποι εξακολουθούν να αγοράζουν τηλέφωνα για να πετάξουν σε 12-18 μήνες. Είναι ακόμα φθηνότερα να κάνει πράγματα με πρώτες ύλες. Σε πολλές εταιρείες, οι καλές προθέσεις τους ανθρώπους στα γραφεία της βιωσιμότητας κάνει καλή δουλειά, αλλά συνεχίσει να τρέχει επάνω ενάντια σε έναν τοίχο από τούβλα.
Έτσι, το μεγάλο εμπόδιο είναι η ηγεσία: παίρνει πολλά κότσια να πηδήξει από αγελάδα μετρητών σας. Εάν είστε μια εταιρεία 10 δις $, είστε διατεθειμένοι να διακινδυνεύσουν να γίνει μια εταιρεία 9.000.000.000 $ - ή ακόμα και μια εταιρεία $ 5 δισεκατομμύρια - αν πιστεύετε ότι είναι ό, τι χρειάζεται για να επενδύσουν στην μακροζωία σας;
Τι ρόλο είναι για τις κυβερνήσεις και τον μη κερδοσκοπικό τομέα;
Νομίζω ότι θα δούμε περισσότερες αποστολή που βασίζεται οργανώσεις, συμπεριλαμβανομένων των μη κερδοσκοπικούς οργανισμούς, να μπουν στο χώρο της επίλυσης των προβλημάτων για τις επιχειρήσεις με τη δημιουργία συστημάτων για τη συλλογή, διαλογή και επαναχρησιμοποίηση των προϊόντων τους - και το μέλλον μπορεί να είναι ξεκινήματα που τελικά παίρνουν αγόρασε από μεγαλύτερες επιχειρήσεις.
Όσο για τις κυβερνήσεις, πιθανότατα θα δούμε μια διαδικασία καθοδηγούμενη από την αγορά που εξελίσσεται σε πρότυπα, που τελικά να γίνει κανονιστικό - αν και ο ρυθμός με τον οποίο συμβαίνει αυτό θα εξαρτηθεί από όπου και αν βρίσκεστε.Εμείς πιθανότατα θα δούμε νωρίτερα και σταθερότερη ρυθμιστική ωθεί από, ας πούμε, της ΕΕ από την κυβέρνηση των ΗΠΑ.
Πού μπορείτε να φανταστείτε ότι θα είμαστε από το 2030;
Μπορώ να φανταστώ ότι η τεχνολογία θα μας έχουν δώσει καλύτερα συστήματα για την παρακολούθηση των υλικών. Η έννοια του «διαβατηρίου» γίνεται όλο και περισσότερη συζήτηση τώρα, και - με κίνδυνο να ρίχνουν έξω τσιτάτο - μεγάλα στοιχεία και το Ίντερνετ των πραγμάτων μπορεί να έχουν προχωρήσει επαρκώς από το 2030 ότι θα έχουμε μια βάση δεδομένων όπου όλα τα υλικά και τα συστατικά κάθε προϊόν προήλθε από.
Μια τέτοια βάση δεδομένων θα επιτρέψει πολύ πιο εξελιγμένα συστήματα για να οργανώσει την επιστροφή των υλικών και εξαρτημάτων στις εταιρείες που τα κατασκευαστεί - καθώς επίσης και για τρίτους να εξακριβώσει την πηγή των υλικών και την ποιότητά τους, για να ελέγξετε ότι μπορούν με ασφάλεια να ανακυκλωθούν σε κάτι άλλο .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου