Κατά τα τελευταία πέντε χρόνια, η ευρωζώνη έχει, χωρίς ρητή λαϊκή συναίνεση, διατήρησε μια αυστηρή πολιτική εστίαση στη δημοσιονομική λιτότητα και διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις - παρά τις σοβαρές κοινωνικές επιπτώσεις, όχι μόνο στην περιφέρεια της Μεσογείου και της Ιρλανδίας, αλλά ακόμη και σε ένα «πυρήνα» της Ευρωπαϊκής Ένωσης χώρα όπως η Γαλλία. Εκτός αν οι ηγέτες της ευρωζώνης να επανεξετάσει την προσέγγισή τους, η επιτυχία του ΣΥΡΙΖΑ ριζοσπαστικό κόμμα του στις πρόσφατες γενικές εκλογές στην Ελλάδα θα μπορούσε να αποδειχθεί ένα ακόμα βήμα προς ένα μέλλον κοινωνικό κατακερματισμό και την πολιτική αστάθεια στην Ευρώπη. Ή θα μπορούσε να σηματοδοτήσει την αρχή μιας ρεαλιστικής και ευεργετική επαναπροσανατολισμό της οικονομικής στρατηγικής της Ευρώπης.
Φυσικά, η δημοσιονομική βιωσιμότητα είναι ζωτικής σημασίας για την πρόληψη αποδιοργάνωση αναχρηματοδότησης του χρέους και να εμπνεύσει την εμπιστοσύνη των επενδυτών και των καταναλωτών. Αλλά δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι είναι πολύ πιο εύκολο να στηρίξει τη δημοσιονομική λιτότητα, όταν κάποιος είναι αρκετά πλούσια για να μην βασίζονται σε δημόσιες υπηρεσίες ή να διατρέχει σοβαρό κίνδυνο να βυθιστεί σε μακροχρόνια ανεργία. (Η πλούσια, επίσης, παραμένουν σε μεγάλο βαθμό τον έλεγχο των μέσων μαζικής ενημέρωσης, δημόσιο λόγο και τις διασυνοριακές ροές κεφαλαίων.)
Για τα εκατομμύρια των εργαζομένων - και ιδιαίτερα στους νέους - χωρίς προοπτικές απασχόλησης, της δημοσιονομικής βιωσιμότητας απλά δεν μπορεί να είναι η μόνη προτεραιότητα. Όταν οι παροχές ανεργίας ακρωτηριασμένες, είναι αυτοί που υποφέρουν. Και όταν περικοπές του προϋπολογισμού επεκταθεί στην εκπαίδευση, είναι τα παιδιά τους, οι οποίοι δεν είναι σε θέση να αποκτήσουν τις δεξιότητες που χρειάζονται για να επιτύχουν στο μέλλον τις δυνατότητές τους.
Η λιτότητα που προκαλείται πόνος είναι ιδιαίτερα ακραία στην Ελλάδα. Σοβαρές περικοπές στις συντάξεις εμποδίζοντας τους ηλικιωμένους να ζουν τη ζωή τους με αξιοπρέπεια. Ένα μεγάλο βάρος έχει δοθεί σε εκείνους που πληρώνουν πραγματικά τους φόρους τους, ενώ πολλοί - συχνά ο πλουσιότερος, ο οποίος πριν από λίγο καιρό κρυμμένα τα χρήματά τους στο εξωτερικό - να συνεχίσει να αποφύγουν τις υποχρεώσεις τους. Η υγειονομική περίθαλψη έχει λήξει, με πολλούς ασθενείς με καρκίνο να χάσουν την πρόσβαση στη σωτήρια θεραπεία. Οι αυτοκτονίες είναι σε άνοδο.
Ωστόσο, οι πιστωτές στην Ελλάδα συνέχισαν να αγνοήσει αυτές τις εξελίξεις. Αυτό ασφαλώς δεν είναι βιώσιμη - ένα σημείο ότι ο πρώην διευθυντής του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, Τμήμα Ευρώπη Reza Moghadam αναγνωρίζονται όταν ο ίδιος πρόσφατα ζήτησε τη διαγραφή του μισού χρέους στην Ελλάδα, με την προϋπόθεση μπορεί να επιτευχθεί μια συμφωνία για αξιόπιστη ενισχύουν την ανάπτυξη διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων.
Κοινωνική βιωσιμότητα είναι απαραίτητη για τη μακροπρόθεσμη οικονομική επιτυχία.Μια χώρα δεν μπορεί να ευημερήσει αν το εκπαιδευτικό σύστημα της δεν διαθέτει τους πόρους και την ικανότητα για να προετοιμάσουν τα παιδιά τους να ευδοκιμήσουν στην ψηφιακή οικονομία. Ομοίως, ένα πρόγραμμα μεταρρύθμισης δεν μπορεί να υλοποιηθεί αν η ανισότητα, η φτώχεια και η κοινωνική απογοήτευση ενισχύσει εξτρεμιστικών πολιτικών κομμάτων, όπως απροκάλυπτα φασιστικό κόμμα στην Ελλάδα Χρυσή Αυγή ή ακροδεξιά Γαλλίας, αντι-Ευρώπη Εθνικό Μέτωπο, το οποίο διαθέτει πλέον το 25% της εκλογικής στήριξης.
Όταν οι καιροί είναι δύσκολοι, οι μετανάστες και οι μειονότητες γίνονται εύκολοι στόχοι. Όπως Joseph Stiglitz πρόσφατα επεσήμανε, είναι απίθανο ότι ο Χίτλερ θα είχε έρθει στην εξουσία στη Γερμανία, εάν το ποσοστό της ανεργίας δεν ήταν 30% κατά τη χρονική στιγμή. Δεν βοηθά, όταν κάποιοι από αυτούς που εγκλωβίστηκαν στις φτωχές γκέτο γύρω από σημαντικές πόλεις - όσο μικρή μειοψηφία - γίνονται στον πειρασμό από τη βία και πέφτουν θύματα τρομοκρατικών προσλήψεις.
Ανεξάρτητα από το τι εταιρικών κερδών εκθέσεις σήμερα και χρηματιστηριακών δεικτών μπορεί να δείξει, μια χώρα δεν μπορεί να επιτύχει χωρίς αποκλεισμούς, βιώσιμη επιτυχία - σε οικονομικούς ή ανθρώπινους όρους - εάν αυτά τα θεμελιώδη κοινωνικά ζητήματα δεν αντιμετωπίζονται επαρκώς. Φυσικά, η δημοσιονομική σύνεση δεν μπορεί να εγκαταλειφθεί? Μετά από όλα, αν οι κυβερνήσεις ή ο ιδιωτικός τομέας ήταν να περάσουν με δανεισμό ή νεόκοπων χρήματα ελεύθερα, το αποτέλεσμα θα ήταν απλώς περισσότερες κρίσεις, οι οποίες θα βλάψουν τους φτωχούς περισσότερο. Αλλά η κοινωνική αειφορία πρέπει να αποτελεί αναπόσπαστο μέρος του οικονομικού προγράμματος της χώρας, δεν είναι μια δεύτερη σκέψη.
Η επίμονη τάση να πληρώσει τα χείλη υπηρεσία στην κοινωνική βιωσιμότητα, ενώ την εφαρμογή οικονομικών προγραμμάτων επικεντρώθηκε στην αδυσώπητη λιτότητας, είναι η κύρια αιτία της πολιτικής αστάθειας στην Ευρώπη. Παρόλο που τα προγράμματα μεταρρυθμίσεων που αποσκοπούν στην οικοδόμηση βιώσιμο μακροοικονομικό πλαίσιο παραμένει απαραίτητη, θα πρέπει να περιλαμβάνει αυστηρές διατάξεις για αντικυκλικές πολιτικές για την αντιστάθμιση της «παράδοξο της λιτότητας» (την τάση να αποθηκεύσετε περισσότερα κατά τη διάρκεια μιας ύφεσης, υπονομεύοντας την οικονομική ανάπτυξη). Όταν η συνολική ζήτηση υπολείπεται της συνολικής προσφοράς, οι κυβερνήσεις πρέπει να αυξήσουν τις δημόσιες δαπάνες.
Επιπλέον, οι κυβερνήσεις που έχουν πλέον επικεντρωθεί αυστηρά για μικροοικονομικά ζητήματα πρέπει να αφιερώσει την ίδια προσοχή και δέσμευση για το σχεδιασμό και την εφαρμογή κοινωνικών πολιτικών που επικεντρώνονται ρητά στην εξασφάλιση των μέσων διαβίωσης, η υγεία, η εκπαίδευση και η στέγαση των πιο ευάλωτων τμημάτων του πληθυσμού. Και, με τη χρήση της νέας τεχνολογίας για την ανάλυση μεγάλου όγκου δεδομένων, θα πρέπει να ενισχύσουν την αποτελεσματικότητα των κοινωνικών προγραμμάτων, ενώ παράλληλα ενθαρρύνει την ενεργό συμμετοχή των ενδιαφερόμενων πολιτών.
Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή και το ΔΝΤ έχουν παραδεχθεί τα λάθη τους - όχι μόνο τα ανακριβή μακροοικονομικές προβλέψεις στις οποίες βασίστηκε το ελληνικό πρόγραμμα, αλλά και η απόφαση να μην αντιπροσωπεύουν την κοινωνική βιωσιμότητα - και αναγνώρισαν ότι το πρόγραμμα δεν έχει αποφέρει τα αναμενόμενα αποτελέσματα. Ωστόσο, για κάποιο λόγο, οι πιστωτές στην Ελλάδα αρνούνται να διαπραγματευτούν με τη νέα κυβέρνηση (η οποία διαθέτει ισχυρή εγχώρια στήριξη) να αναπτύξει ένα νέο πρόγραμμα που ενσωματώνει την ελάφρυνση του χρέους, σε μικρότερο δημοσιονομικό πλεόνασμα, καθώς και τις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις που ενισχύουν την ανάπτυξη και την προώθηση της κοινωνικής συνοχής. Αυτό δεν πρέπει να συνεχιστεί.
Τα τελευταία πέντε χρόνια έχουν υπογράμμισε την πρόκληση της επίτευξης της χρηματοπιστωτικής σταθερότητας. Αλλά η πολιτική και κοινωνική σταθερότητα έχει αποδειχθεί για να είναι ακόμα πιο δύσκολη. Οι πολιτικοί πρέπει να κατευθύνει ακριβώς όπως πολλή προσπάθεια και τους πόρους προς την κατεύθυνση πραγμάτωσης της κοινωνικής βιωσιμότητας, όπως κάνουν προς πάρει οι οικονομικές μεταρρυθμίσεις της Βασιλείας ΙΙΙ δεξιά. Μελλοντική ευημερία της Ευρώπης - και παγκόσμιο ρόλο του - εξαρτάται από αυτό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου