Σχεδόν τα μισά από τα κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ) 28 έχουν ήδη πληγεί ή πλησιάζουν τους στόχους τους για την ανανεώσιμη ενέργεια το 2020.
Ωστόσο, παρά το γεγονός αυτό, σημειώθηκε σταδιακή επιβράδυνση του ρυθμού χρήσης ανανεώσιμων πηγών ενέργειας σε ολόκληρη την ΕΕ, ενώ ορισμένα κράτη μέλη έχουν πολύ έδαφος να συνεισφέρουν φέτος.
Εκείνοι που είναι ήδη κορυφαίοι στην κατηγορία είναι: Βουλγαρία, Κροατία, Τσεχία, Δανία, Εσθονία, Φινλανδία, Ιταλία, Ουγγαρία, Λιθουανία, Ρουμανία και Σουηδία.Τα ζεστά τακούνια τους είναι η Αυστρία, η Ελλάδα και η Λετονία, τα οποία φαίνονται βέβαιο ότι θα επιτύχουν τους στόχους τους.
Εικόνα: Eurostat
Είναι απίθανο να έρθει με έκπληξη το γεγονός ότι οι Σκανδιναβικές χώρες εκπροσωπούνται καλά μεταξύ των ισχυρότερων καλλιτεχνών. Η Σουηδία ήρθε στην κορυφή με το 54,5% της ενέργειας της να προέρχεται από ανανεώσιμες πηγές. Αυτό απέχει πολύ από τη δεύτερη χώρα, τη Φινλανδία, με 41% - ακολουθούμενη από τη Λετονία με 39% και τη Δανία με 35,8%. Παρά τις ισχυρές επιδόσεις της, η Λετονία δεν έχει ακόμη επιτύχει τον στόχο της, αλλά απέχει μόνο περίπου το 1%.
Φέρνοντας πίσω, οι Κάτω Χώρες είναι το πλέον απομακρυσμένο από το στόχο τους - 7,4 εκατοστιαίες μονάδες (μακριά) από τον στόχο του 2020. Η Γαλλία είναι η επόμενη (6.7 pp), ακολουθούμενη από την Ιρλανδία (5.3 pp) και το Ηνωμένο Βασίλειο (4.8 pp).
Μειώσεις χρήσης ορυκτών καυσίμων ετησίως, 2016
Εικόνα: ΕΟΧ
Το πρώτο έτος κατά το οποίο το μερίδιο των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας μετρήθηκε στην ΕΕ ήταν το 2004, όταν αντιστοιχούσε στο 8,5% του συνόλου.Μέχρι το 2016 το ποσοστό αυτό αυξήθηκε σε 17% και 17,5% για το 2017 .
Ωστόσο, ενώ το συνολικό μερίδιο των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας που χρησιμοποιείται για την κάλυψη των ενεργειακών αναγκών των κρατών μελών της ΕΕ έχει διπλασιαστεί από το 2005, το ποσοστό υιοθεσίας επιβραδύνεται. Αν συνεχιστεί αυτή η τάση, θα μπορούσε να οδηγήσει σε πολλά κράτη μέλη και ενδεχομένως σε ολόκληρη την ΕΕ να χάσουν το στόχο του 2030 για τουλάχιστον 32% ανανεώσιμη συνεισφορά στην κατανάλωση ενέργειας.
Εχεις διαβασει?
Το μερίδιο των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας αυξήθηκε κατά μέσο όρο 5,5% ετησίως μεταξύ του 2005 και του 2015. Ωστόσο, ο ρυθμός ανάπτυξης μειώθηκεκατά 0,2 ποσοστιαίες μονάδες το 2016 και κατά 0,3 ποσοστιαίες μονάδες το 2017 σε σύγκριση με το ρυθμό μεταβολής 2005-2015. Αυτό οφειλόταν κυρίως στην αύξηση της συνολικής ποσότητας ενέργειας που καταναλώθηκε - απλώς, οι ανανεώσιμες πηγές ενέργειας δεν ήταν σε θέση να συμβαδίσουν με τη ζήτηση - και ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Περιβάλλοντος ζητά περισσότερες επενδύσεις και πιο φιλόδοξα έργα υποδομής.
Τα στοιχειώδη στοιχεία σχετικά με την επένδυση δεν αναφέρουν πάντα όλη την ιστορία
Εικόνα: Bloomberg NEF
Πέρυσι, οι παγκόσμιες επενδύσεις σε ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, όπως η αιολική και η ηλιακή ενέργεια, μαζί με τις ενεργειακές τεχνολογίες, όπως οι έξυπνοι μετρητές, ξεπέρασαν τα 332 δισ. Αλλά ήταν μια μείωση 8% σε σχέση με το προηγούμενο έτος. Ο μεγαλύτερος παράγοντας στον κλάδο της καθαρής ενέργειας για το 2018 ήταν η Κίνα, η οποία επένδυσε περίπου 100 δισεκατομμύρια δολάρια - πτώση κατά 32% στο 2017. Υπήρξε επίσης μείωση κατά 53% των συνεχιζόμενων επενδύσεων της Κίνας στην ηλιακή ενέργεια, που προκλήθηκε από την απόσυρση γενναιόδωρων επιδοτήσεων.
Παρά την πτωτική τάση των επενδύσεων, υπάρχουν ορισμένες θετικές τάσεις στον κόσμο της καθαρής ενέργειας. Η πτώση του κόστους είχε επιπτώσεις στο συνολικό επίπεδο των δαπανών, με μείωση του κόστους ανά μονάδα, ενώ ο αριθμός των εγκαταστάσεων αυξήθηκε. Παρά το γεγονός ότι η παγκόσμια κατανάλωση ηλιακής ενέργειας μειώθηκε κατά 24% το 2018, η χωρητικότητα των ηλιακών εγκαταστάσεων έπεσε 109 gigawatts το 2018, από 99 γιγαβάτ το προηγούμενο έτος, σύμφωνα με το Bloomberg.
Η παγκόσμια ζήτηση ενέργειας αναμένεται να αυξηθεί τις επόμενες δεκαετίες. Το ερώτημα είναι πώς να παράγουμε την ενέργεια που θα χρειαστεί ο κόσμος, προστατεύοντας ταυτόχρονα τα είδη και τους οικοτόπους και περιορίζοντας την υπερθέρμανση του πλανήτη. Η Πρωτοβουλία Συστήματος του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ για τη Διαμόρφωση του Μέλλοντος της Ενέργειας διερευνά τρόπους αντιμετώπισης αυτού του αδιόρατου προβλήματος, μεταξύ άλλων μέσω της καινοτομίας, των εταιρικών σχέσεων μεταξύ του δημόσιου και του ιδιωτικού τομέα και των αποτελεσματικών πολιτικών στήριξης των ηλιακών, αιολικών και άλλων πηγών καθαρής ενέργειας.
